Fałszywe lody: truskawka z miętą i limonka z imbirem.

W latach 1794-1795 kapitan Collet dorobił się majątku w Nowym Jorku produkując dla mieszkańców tego handlowego miasta lody i sorbety. Zwłaszcza damy nie miały nigdy dość tego przysmaku, tak dla nich nowego; zabawne było patrzeć na ich minki, kiedy raczyły się lodami; nie rozumiały w żaden sposób, jakim cudem mogą być tak zimne przy dwudziestu sześciu stopniach Reaumura.

Anthelme Brillat-Savarin Fizjologia smaku

Minęły wieki całe, a lody nadal budzą zachwyt obu płci i niejedna fortuna na nich stoi. Odkąd pamiętam mogłam jeść je bez przerwy. A ponieważ dorośli zwykle skąpili zimnego przysmaku (że niby cztery kulki gorsze na gardło niż dwie?) chwytałam się różnych sposobów. Byle tylko wydłużyć lodowatą rozkosz. Zdarzyło mi się nawet uciec do kradzieży. O jak wspaniale smakowały Bambino na patyku za dziesiątkę zwiniętą dziadkowi z dużego pokoju. Zwłaszcza, że nikt się nie poznał, a może nie dał po sobie poznać i wieczorem zabrano nas na lody.
Zwykle jednak było do bólu uczciwie. Lody lizałam po prostu wolno. Wolno jak najwolniej. To nic, że ciekło po rękach i nogach, przyjemność zdawała się trwać wiecznie. Niestety tatko słabo wytrzymywał ten popis flejtuchostwa, daj zliże ci i zlizywał mi na płasko. Plamy z loda na mojej twarzy zastępowały potoki łez, zjadłeś mi całego loda! Szybko nauczyłam się protestować i ukrywać mleczne plamy na bucie. Do dziś, gdy widzę dorosłego oblizującego dziecku loda, serce mi się kraje i cała w środku krzyczę robicie mu traumę na całe życie. Pamiętam długie dyskusje z kuzynką nad wyższością lodów z automatu nad tymi w kulce, a może odwrotnie. No i czy kulka jest lepsza od gałki to dopiero był problem. Wspominam czasy salmonellowej paniki i o zgrozo wakacje bez lodów. W pamięci mam zazdrosne spojrzenia rzucane Iwonce R., której rodzice mieli budkę z gałkowymi. Cwaniacką przyjaźń z siostrami P., których tata miał automat z l o d a m i przy parku. Wieczorem, gdy go czyścił, rozdawał czasem duże śmietankowo-kakaowe za darmo!!! Łatwo się domyślić, że zarówno państwo R. jak i P. należeli w miasteczku do finansowej elity.
Potem były czasy Magnum i oszczędzanie na obiadach, żeby tylko poczuć to nieziemskie chrupnięcie. Godziny w Haagen Dazs na miarę tych w Musée d'Orsay i noce nad zimnym wiaderkiem. Przy lodach zdawałam egzaminy, w lodowy pojemnik lałam łzy nad nieodwzajemnioną miłością. Do dziś jak mi źle i szaro, kupuję kubek zamrażacza emocji. Albo robię je sama.

Oto dwie super szybkie propozycje na, trochę udawane, lody. Nie są tak gładkie i kremowe jak prawdziwe, ale za to wymagają minimum wysiłku. I nie potrzeba do nich maszyny.

Sorbet truskawkowo-miętowy z wódką

-500g truskawek
-mały pęczek mięty
-1/2 szklanki wody
-1/2 szklanki cukru
-kieliszek wódki

Truskawki miksujemy z miętą na gładko. Wodę zagotowujemy z cukrem na syrop. Studzimy i mieszamy z masą truskawkową. Dodajemy wódki. Wstawiamy do zamrażarki. Co godzinę wyjmujemy i miksujemy dokładnie. Robimy tak dopóki masa nie będzie przypominać gładkiego śniegu.

Lody limonkowo-imbirowe z rumem

-500g gęstego jogurtu
-limonkowo-imbirowy krem z tego przepisu (można użyć też kupnego lemon curd, wtedy będą to lody cytrynowe, ale polecam ten domowy, łatwy i pyszny)
-kieliszek rumu
-ew. łyżka cukru pudru

To przepis na ekspresowe lody.Wystarczy zmieszać wszystkie składniki. I zamrozić jak wyżej, wyciągając i miksując do godzinę. Niebo w gębie i dobrze komponuje się z tym poprzednim.