Szparagowe mity. Komfort jedzenia. Risotto.

Nie powiem, że objadam się szparagami od lat. Kiepsko kłamię. Długo ich nie znałam. Czasy mojego dzieciństwa to włoszczyzna, kapusta, ziemniak i kalarepa. Potem omijałam szparagi szerokim łukiem. Bo drogie. Bo ponoć trudno wybrać dobre. Bo jestem nieśmiała. Pewnego dnia się przemogłam. Szparagi okazały się łatwe w przygotowaniu. Z łykowatością poradziłam sobie bez trudu. A to odłamując zdrewniałe końce, a to zwinnie manipulując ostrym nożykiem do warzywnych skórek. I tak maj stał się moim szparagowym miesiącem. Lubię szparagi. Chociaż zastanawiam się o co tyle hałasu. Nie są w smaku dużo lepsze od brokuła czy młodego zielonego groszku. Może to ich majowa efemeryczność. Może niespotykana w warzywnym świecie forma. W moich majowych sondażach poparcie dla szparaga rośnie o kilka procentowych punktów.

Poprzednio były szparagi orientalne. Dziś coś z naszego kręgu kulturowego. Danie znane wszystkim zjadaczom szparagów. Proste, łatwe. I jakie przyjemne w jedzeniu. Aksamitne i kremowe. Prawie jak w przedszkolu.

Risotto ze szparagami

inspiracja;-) Marcella Hazan

Proporcje dla czterech głodnych osób

-pęczek zielonych szparagów
-2 łyżki masła
-2 łyżki oliwy
-2 młode cebulki
-6 szklanek bulionu
-1/2 szklanki białego wina
-2 szklanki ryżu krótkoziarnistego do risotto
-4 łyżki świeżo tartego parmezanu
-łyżka soli i szczypta
-świeżo mielony pieprz
-garść posiekanej natki pietruszki

Gotowanie risotto to dla mnie czysta przyjemność. Najpierw przygotowałam szparagi. Odłamałam twarde końcówki, a potem przeczytałam dalej przepis i obrałam twarde końcówki. Zje się. Zagotowałam w płaskim, dużym garnku wodę z łyżką soli. Na wrzątek wrzuciłam szparagi i gotowałam od zawrzenia 3-4 minuty (przepis podaje 5, moim zdaniem za długo). Odcedziłam. Wodę ze szparagów zachowałam. Cebulę drobno posiekałam. Wystudzone szparagi pocięłam na kawałki długości 3 cm. W jednym garnku zmieszałam bulion i wodę ze szparagów i postawiłam na malutkim ogniu. W garnku o grubym dnie rozpuściłam 1 łyżkę masła i oliwę. Wrzuciłam cebulę. Gdy stała się szklista wrzuciłam ostudzone kawałki szparagów, oprócz tych z główkami! Chwilę smażyłam. Wrzuciłam ryż. Mieszałam. Gdy ryż stał się szklisty wlałam wino*. Odparowało. Wlałam 1/2 szklanki płynu z drugiego garnka. Gdy płyn wyparował, wlałam kolejną porcję. I tak do wyczerpania płynu i ugotowania ryżu.** Zestawiłam z ognia. Dodałam pozostałą łyżkę masła, sól, pieprz, główki szparagów, parmezan. Delikatnie pomieszałam i przykryłam na pięć minut***. Podałam posypane natką pietruszki.
Czy risotto można zaliczyć do Dań w 5 minut dla Dominiki? Moim zdaniem tak. Co prawda wymaga dłuższego gotowanie i doglądania, ale pomiędzy jednym dolaniem płynu a kolejnym, można rozejrzeć się po domu za szkrabem psotnicą.

*Oryginalny przepis był bez wina, ale ja lubię i już.

**Marcella ceni risotto lekko al dente. Mój szkutnik nie ceni. Inne książki pokazują bardziej takie ryżowe zupki. Wybór należy do was, choć ziarenka nawet jak miękkie powinny zostać jędrne.

***Guzik prawda, wyjadłam jedną łyżkę wprost z garnka.

A i jeszcze akcja: