Warsztaty kulinarne w Centrum HoReCa

Nie będzie to dla nikogo nowość, jeśli powiem, że w miniony piątek byłam na warsztatach kulinarnych w Centrum HoReCa. Kiedy dostałam zaproszenie bardzo się ucieszyłam. Powodów tej radości było wiele. Lubię gotować też nie nowość. Lubię chodzić do szkoły, a nie mam już ku temu wielu okazji. Lubię ideę Koła Gospodyń, a dla mnie kulinarna blogosfera jest właśnie takim współczesnym Kołem. Klasnęłam, więc ochoczo w dłonie i rzuciłam: W piątek nie gotuj dla mnie, wybywam. A wiesz co będziecie robić? rzucił od niechcenia On. Ryby! Dumnie wypaliłam, bo w naszym domu specjalistą od ryb jest On. Ma swoich ulubionych dostawców w mieście i na Wybrzeżu, kilka nożyków japońskich, książek i jak zawsze własne zdanie. Ale przecież, ty nie umiesz filetować ryb! westchnął z zupełnie nieuzasadnioną rezygnacją, bo przecież ja się sama z kuchni nie przepędzam. W czwartek wieczorem usadził mnie z powagą na kanapie To chociaż posłuchaj. I zrobił mi wykład na temat filetowania ryb zwykłych i płastug.

W piątek po południu posilona nieciekawym obiadem na mieście, nie będę gotować na głodnego, stawiłam się w umówione miejsce. I od razu poczułam się dobrze. Przywitały mnie przyjazne twarze. Z niektórymi gotuję wspólnie od dawna Tili, Oko uściski, z innymi dotąd tylko wymieniałam maila: Haniu-Kasiu dziękuję za otwarcie oczu na źródło topinamburu, Amber obiecuję ci te brukwie. Jeszcze innych miałam okazję spotkać pierwszy raz, ale mam nadzieję, że nie ostatni. Przepraszam dziewczyny, że wszystkich was nie wymieniam, ale nie chcę nikogo pominąć.
Już od progu okazało się, że jak zwykle moja nadmierna zapobiegliwość sprowadziła mnie na manowce. Trzeba mi było przyjść z pustym żołądkiem. Czekał na nas obfity posiłek z rybami w roli głównej. Najbardziej smakowało mi ceviche z łososiem i halibutem oraz bisque: gęsta długo gotowana zupa z kawałków ryb i owoców morza, która do złudzenia przypominała mi słoiczki wyjadane potajemnie mojej siostrze. Oprócz uczty podniebienia miałam, więc wędrówkę w czasy błogiego dzieciństwa.

Potem była część wykładowa czyli coś dla grzecznej uczennicy. Niestety nasz nauczyciel Grzegorz Kazubski pędził tak szybko, że nie mogłam zabłysnąć wiedzą nabytą przez samo obcowanie z Narzeczonym ( Szkutnikiem). Wszystko to co mówił gorliwie magazynowałam w swojej gospodarnej pamięci. Najbardziej urzekła mnie walizeczka kucharza: pełna noży. Przypomniało mi się, że mój On ( Narzeczony, Szkutnik) wprowadził się do mnie właśnie z zestawem noży. Czyżby miał zadatki na kucharza? Urzekł mnie też karmazyn, którego podczas mojego domowego wykładu oglądałam z książce. Już ostrzę sobie na niego gospodarne pazurki.

Potem nie pozostało już nic innego jak gotować. Jakaż to radość móc gotować w profesjonalnie wyposażonej kuchni, gdzie wszystko jest akurat pod ręką. Jeszcze będąc dzieckiem gotowałam czasem, bawiąc się jednocześnie w Gotowanie na Ekranie. I proszę, oto miałam okazję pobawić się na całego. Bo ileż miłej jest pitrasić, gdy dostaje się na głos instrukcje (nie trzeba czytać całego przepisu), wszystkie produkty są w zasięgu ręki, przygotowane, po porcjowane. A jeśli coś nie idzie zjawia się pan i bez gadania Ojej ale ty trzymasz ten nóż, nie tak inaczej tnie. No i najlepsze. Brudne garnki znikają jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, a na ich miejsce pojawiają się nowe.

Gotowałam w parze z Tili, z którą już nie raz robiłam coś na cztery ręce. I jedno muszę przyznać. Podziwiam szefów kuchni za niesamowitą zdolność planowania i robienia tysiąca rzeczy jednocześnie. Miałam pewien problem z nadążeniem za instrukcjami, które padały w prędkością karabinu od mistrzów. Podgrzej, zdejmij z ognia, posiekaj, zamieszaj, przerzuć. Były nawet straty w placach, choć o dziwo nie w moich. Musiało wyglądać wesoło jak kręciłyśmy się jak frygi przy stanowiskach. Za to z efektu jestem bardzo zadowolona!

Bardzo dziękuję całej kucharskiej ekipie: kucharzom, wszystkim organizatorom, moim koleżankom blogerkom. I tym wszystkim, którzy niewidoczni musieli po nas pozmywać. Zabawa była pyszna! Proszę o więcej.

Wszystkie zdjęcia dzięki uprzejmości Tili.