Rzeczywistość na mojej głowie i energetyczna zupa.

Rzeczywistość spadła mi na głowę jak źle ustawiony na półce słój. Walnęła z impetem w łepetynę i roztrzaskała się o podłogę z hukiem. Nie ma czasu na myśli i marzenia. Za to w boku rwie. I znowu biegam z miejsca na miejsce, nie mogąc się nadziwić, że tyle wzięłam na swój wątły kark. Pracuję o tak! Dom porasta kolejna warstwa codzienności. Kwiaty suchym spojrzeniem przypominają o swoim istnieniu. W kuchni na szczęście króluje On. Mnie stać co najwyżej na zupę. Całkiem niezłą zupę, choć wygląda jak nie wiem co. Jak moja rzeczywistość! Hmm, może ona nie taka znów straszna?

Energetyczna zupa
o wielowarstwowym smaku jak stwierdził On.

Jamie O. w tle

-100-150g kiełbasy długo dojrzewającej jak palcówka lub chorizo
-1 łyżeczka wędzonej papryki
-1 cebula czerwona
-1 cebula biała

-1 ząbek czosnku
-2 łodyżki selera naciowego
-1,5 litra bulionu z kurczaka lub bulionu z kostki (sic!, ale organic bio i bez soli)
-miska mięsa z kurczaka z poprzedniego obiadu
-300g listków szpinaku, posiekanych.
-2 puszki cieciorki lub tyle samo namoczonej i ugotowanej
-6-8 pomidorów bez skóry, bez gniazd nasiennych posiekanych
-sól, pieprz
-2 łyżki oliwy

Do podania:
-szynka westfalska lub hiszpańska, drobno posiekana
-1-2 jajka na twardo starte na grubej tarce
-po 1 łyżeczka oliwy na porcje

Posiekałam cebulę, czosnek, seler. Kiełbasę pokroiłam w plasterki. W dużym garnku rozgrzałam 2 łyżki oliwy. Wrzuciłam kiełbasę, paprykę smażyłam 5 minut. Dodałam cebulę, czosnek i seler i na malutkim ogniu dusiłam pod przykryciem 15 minut. Dodałam pomidory i dusiłam dalsze 10 minut, aż się rozpadły. Wrzuciłam szpinak i wlałam bulion. Gotowałam 30-40 minut. Na koniec dodałam cieciorkę, doprawiłam. Trochę zupę odlałam do miski, zmiksowałam i wlałam z powrotem do garnka. Podałam przybrane jajkiem i szynką z łyżeczką ostrej oliwy. I świat wydał mi się piękniejszy.