Jeżynowa panna cotta. Niebo w gębie.

Kiedy skosztowałam po raz pierwszy panna cotty, pomyślałam: tak musi smakować "niebo w gębie". Pyszności, delicje, ambrozja, kłębiły mi się w głowie słowa. Jadłam ją powoli delektując się każdym kęsem. Chciałam jeszcze i jeszcze. To musi być coś niezwykłego stwierdziłam na koniec. A przecież to nic innego jak gotowana śmietanka. Deser z północnych Włoch, który nie może się nie udać. Włosi są dla mnie mistrzami prostoty. Makaron z oliwą i czosnkiem, sałatka caprese, panna cotta na deser, kto im się oprze?

Najprostsza panna cotta to po prostu rodzaj galaretki z zagotowanej śmietanki, niekiedy pół na pół z mlekiem( zbędna komplikacja ;-) z dodatkiem cukru i wanilii. I potem to już hulaj dusza, co tylko przyjdzie wam do głowy. Lubię panna cotte orzechową z dodatkiem kardamonu, tajską na mleku kokosowym z musem z mango, z zieloną herbatą...Tym razem klasyczna z musem jeżynowym z tajemniczego ogrodu. Poproszę jeszcze i jeszcze

Panna cotta z jeżynowym musem

- szklanka jeżyn

- 50 g cukru i 3 łyżki cukru
-500ml śmietanki 30%
-pół laski wanilii
-15 g żelatyny

Jeżyny zagotowałam z cukrem, przetarłam przez sito na gładki mus. 5g żelatyny rozpuściłam (najpierw w odrobinie ziemnej wody, by napęczniała, a następnie we wrzątku, aż powstał płyn) I wlałam do owoców dokładnie wymieszałam i odstawiłam do wystudzenia. Wlałam po kilka łyżek do szklanek i wstawiłam do lodówki by zastygła. Śmietankę zagotowałam z cukrem i wanilią (nasionka wanilii wyskrobałam i dodałam do płynu, laskę usunęłam). Z pozostałą żelatyną postąpiłam jak wyżej i wymieszałam rozpuszczoną ze słodko-waniliową śmietaną. Wystudziłam. Wylałam delikatnie na stężały jeżynowy mus. Wstawiłam do lodówki. Gdy zastygła wlałam pozostały mus owocowy i ponownie wstawiłam do lodówki.
Prawda, że proste?