Pies pocieszyciel. Urodziny. Ciastka.

Był sobie pies. Pies pocieszyciel. I mieszkał w mieście. Pies był mały, miasto duże. Rożnica była, rzekłabym, kolosalna. Może dlatego państwo nazwali go Pchła? W odpowiednim języku rzecz jasna. Miasto było ogromne, przynajmniej z psiej, przyziemnej perspektywy. Gdy pies zadzierał do góry głowę nie widział nieba, a tylko ciągnące się w nieskończoność okna. Za to gdy wyglądał przez okno swojego loftu w pięknej dzielnicy, zaciskał z przerażenia małe oczka, jego wzrok nie sięgał bowiem chodnika, a okna wydawały się ciągnąć w dół, w nieskończoność. A hałasy dochodziły do niego nieustannie: trąbiło, szumiało, zgrzytało i pies wie co jeszcze. Ach jaka szkoda, ze nie potrafił zamknąć swoich psich uszek. W jego domu nigdy nie było nudno. Pan i pani mieli zawsze mnóstwo pomysłów. Chyba byli, jak to się mówi troszkę szaleni. Nigdy nie zapomni jak pani przyniosła na swoich szczupłych ramionkach wielkie pluszowe konisko. Od razu się zaprzyjaźnili, koń co prawda nie miał jednego ucha, ale mogli bawić się do woli. To nic ze był sztuczny. Bawili się przez cały dzień, a pan latał za nimi z jakimś czarnym pudelkiem przy oku. Pan chyba lubił to pudełko, tak jak on swojego konia. Pewnie byli przyjaciółmi. Pies lubił tez spacery. Zjeżdżali długo zgrzytająca winda. Na dole tłoczyły się różnobarwne i pachnące wszelako stopy mieszkańców miasta. Uważał, by nikomu nie wejść pod nogi. I te zapachy. Curry, sushi, pooh, dim sum, pizza, garbage, fajita, boom, soup. Słyszał te sowa z ust państwa i tak nazywał w psich myślach unoszące się wokół aromaty. Wesoło merdał białym ogonkiem i biegał po parku otoczonym ze wszystkich stron wieżowcami. O przygodach małego psa w wielkim mieście można poczytać na jego blogu. Tak tak, to bardzo nowoczesny pies. Choc naprawdę malutki.

Calkiem niedawno pies obchodził swoje pierwsze psie urodziny. Byl kon, byli państwo, byl psi tort ze świeczka. A juz niedługo czeka go niespodzianka. Dostanie pierwsza w życiu paczke, a w niej pudełko domowych psich ciastek. W kształcie ...ach tak, czy nie tak wygląda ten pies z sąsiedztwa. Prawdziwe psie ciastka o pysznym zapachu wątroby.

Domowe ciastka dla psow

Proporcje na jedna blaszke małych ciasteczek

-100g maki pszennej razowej
-30g platkow owsianych
-60g surowej wątroby (ja uzylam kurzej)
-kawałek eko-kostki bulionowej
-1 jajko przepiórcze
-2 lyzki wody

Płatki rozdrobniłam w melakserze. Z watrobki usunelam zylki (ciasto potem sie zle dzieli) i rozdrobniłam ja w melakserze. W misce wymieszałam wszystkie składniki na gładkie, lepkie ciasto. Naprawdę lepkie. Rozwalkowalam i wykroiłam jamniki przy pomocy foremki od Basi, dolepiłam i jedynie uszy. Jamnik bez uszu wydal mi sie taki niejamniczy. Ulozylam na papierze do pieczenia i piekłam przez godzine w temp. 160 st. C. Pachniało...no coz psimi ciastkami. No i nie wiem jak smakują, poczekam na opinie psa.